-

Ben bir garip, merhaba. Merhaba okuyucu! Nasılsın? Daha doğrusu; nasıl olduğunu biliyor musun? Gerçekten de biliyor musun?!. Ben mesela; bir garip. Bu kadar!


Yağmur var dışarıda; kulağımı okşuyor her bir damla. Sanıyorum ki bir şeyler anlatıyor, feryat ediyorlarmış. Ama benim gibi yaşanmışlıklarının sevinci, hüznü, kederi, pişmanlıkları, ve dâhi mutlulukları ile dolup taşan bir biçare'ye ne anlatılabilir ki gayrı... Anlatılabilse dâhi, ne yer edinebilir ki gayrı hafsalamda! Oturabileceği bir divan mı bıraktım ki gelip bağdaş kurup çayını yudumlanabilsin!..


Sanıyorum ki ahmak ve bir o kadar da biçare'yim ben. Zira bu sahnede bana verilen karakterin dışına çıkabilecek, doğaçlama yapabilecek kudreti bulamıyorum kendimde... İşte o kadar zayıfım!..


Ama elbette tedavüldeki bir durumu izah etmemek, büyük bir noksanlık doğurmakla kalmayıp, bir de o durumu inkara girer; Bütün insanlar en az benim kadar zayıf olduğu için ve insanlığın tıynetinde "ego" denilen bir çıban olduğu için ve bu çıban insanda zayıflığın mevcudiyetini tüm varlığıyla inkara giriştiği ve inkarından mütevellit, ondan kurtulma çabasına girişmediği için bu zayıflığa farklı bir isim vererek onu, kendisini rahatsız etmeyecek bir duruma götürüyor ve onunla kolkola sonbahar yağmurlarında ıslanıyor: "Yaşanması gerektiği gibi yaşamak!"... İşte şimdi, şu an zayıflığımdan kurtuldum -egom inandırdı- kurtuldum! İnsanların nezdinde "olması gerektiği gibi olan insan" oldum, -ne mutlu bana(!)


Ne zaman ki bu (artık başka isimle adlandırılan ama benim bu isminden daha çok hoşlandığım) zayıflığımdan kurtulurum, işte o vakit bu doğaçlama yeteneğim, -az evvel sıraladığım sebeplerle aynı sebepten- insanlar tarafından delilik diye adlandırılmaya başlayacaktır... O vakit geldiği ve benden savunma istendiği ve buna zorlandığım zaman edeceğim bir, yalnızca bir kelam olacaktır; "Uslu'dan gelir ve Uslu'dan yeğdir delimiz!"... 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şeytanla Savaşma Zorunluluğu

-
Benim büyük bir bilge olmaktan, büyük bir aydınlanma yaşamaktan, yüksek bir farkındalığa ermekten başka şansım yok bu hayatta sağlam kalabilmem için. Çünkü benim en kuvvetli hasımım içimdeki şeytandır. Ve yalnızca ona üstün olarak ondan korunabilirim.  Eğer onunla ölümüne bir muharebeye girmez, etimin lime lime olmasını, kanımın oluk oluk akmasını göze almamı sağlayacak bir cesareti kendime zırh gibi kuşanmaz ve bu muharebeden muzaffer çıkmaz isem, benim, ölümünü sessizce ve boyun eğerek karşılayan bir kurbanlık koyundan hiçbir farkım kalmayacak. Ben şeytan ile savaşmayı bırakınca O da benimle savaşmayı bırakmayacak (çünkü onda bulunmayan tek şeyin adıdır merhamet.). Artık savaş diye nitelendirilen şey, bir meydan dayağına ve linç girişimine dönüşecek ve kanımın son damlasına kadar da durmayacak bu işkence.  Bu savaş, ben direniyorum diye savaştır. Keza savaş denilen bu şey, esasında bir direniş destanıdır. Ve yenildiğimde değil, direnmekten vazgeçtiğimde mağlup olmuş olacağım...
Devamı

Yalnızlık Tiradı

-
Yalnızlığım, ah benim uslanmaz ıssızlığım.. Neden bu kadar vahşisin, neden bunca akıllanmaz?! Tenhalığının kaynağını kurutmak mümkün değil mi? Bu koskoca evrende, bu milyarlarca insan yığınının arasında olmama rağmen nasıl oluyor da bunca ırak, bunca tanrıtanımaz edebiliyorsun beni?...  Sen benim ecelimsin, hayatımın kaynağı sendedir. Bencilsin sen, sadece senin olayım istiyorsun. Yanımdan yöremde hiçbir silüetin olmasına müsaade etmiyorsun! Gaddar, isyankar ve de vurdumduymazsın sen... En nefret ettiğin şeydir mutluluğum, benim saf, katıksız ve de masum mutluluğum. Hani düşman olsa, hani kalbi taştan olsa, hani kafir olsa yine bir sokak hayvanına merhamet eder ya elin vahşisi; işte sen ondan betersin! Tek istediğin benim, sadece ben. Benden başka kimseyi yaklaştırmıyorsun bile yörene ve yöreme. Tek amacın kendim olmam, kirletilmemiş olmam, katıksız olmam. Neymiş, kitap yazacakmışım, kendimi bulacakmışım; hadi oradan! Palavra bunlar efendim palavra! Sadede gel. Sen, düşmanımsın b...
Devamı

SIÇMANIN FELSEFESI

-
"Büyük fikirler, ya koşarken ya sıçarken insanın aklına gelir." Bu deyimin yaratıcısı çok ince bir noktaya değinmiştir. Toplumsal etik ve ahlak kurallarına bir ömür maruz kalmış bilincimiz, bizim atfedilen konunun özünü görmemize engel olur, -tıpkı yüzbinlerce kalıpların engel olduğu gibi. Peki, nedir burada kast edilen şey? 'Koşmak'tan başlayalım: Koşmak, en mükemmel hareket dinamiklerinden biridir. Çünkü süreğendir ve aynı yerde durmak, takılı kalmak söz konusu değildir bu devinimde. Devamlı olarak bir akış, bir değişim ve enerji döngüsü söz konusudur. Kişinin düşünceleri, bedeninden doğar. Devamlı olarak kendini bir odaya kapatan insanın (haftalarca, aylarca, yıllarca), her gün düzenli olarak gördüğü, maruz kaldığı tek şey dört duvar olduğu zaman fikirleri ve düşünceleri de aynı şekilde durağanlaşır, bilinci bir hücreye dönüşür ve o hücrenin içinde, duvarlara çarparak kendisine geri döner. Bunun sebebi hareketsizliktir. 'Düşünceler, içinde bulunulan ortamdan, ...
Devamı