"OSSAN"

-
Ruhum; yangınlar içinde hacamat olup serin sularda doğmak için doğmuş ruhum; kavgaların hırıltılarından nefes alan a uslanmaz ruhum; muharebe meydanlarının azılı cengaveri olan gaddar ve bir kadın zerafetindeki ince parmakları olan ruhum; Merhaba! 

Dilim suskun, konuşmuyorum. Sükunet hırkasını dâhi giymiyorum. Yalnızca hayret ile temaşa ediyorum. 

Yaşadığımı, nefes aldığımı, soluğumun ateşler saçtığını, gözeneklerimden ter yerine irin çıktığını hissediyorum... Arınıyorum, temizleniyor, allanıp paklanıyorum.

O öksüz, yetim, sahipsiz bıraktığım gözlerimin, en başından beri durgun bir şekilde çölde gezindiğini, kum yiyip tebessüm içtiğini, temaşa ettiğini, acının tatlı tebessümü ile usul usul yürüdüğünü görüyorum...

Kimim ben? Yanıt yok. Neredeyim? Yanıt yok. Ne yapıyorum, neyi arıyorum?! Yanıt yine yok... Bu seyirde cevap yok, soru yok, kulaklara göre ağız, ağızlara göre kulak yok... Yalnızca derin bir sessizlik, bir sükunet hali. Burada şikayet yok, burada acı yok, burada öfke ve sevinç yok... Yalnızca sükunet...yalnızca derin tebessüm. Bu gözlerdeki tebessümü derecelendirecek bir baskül yok. Bu tebessüme yanıt verecek bir mahlukat yok...

Bir ihtiyar var, yalnız; Ossan... Bir can yoldaşı aramıyor bu ihtiyar, bir eş, dost, sevgili bulma kaygısı yok; hatta hiç kaygısı yok. Yalnızca temaşa etmek ile hemhal. Temaşa'sasında bir soru , istek, korku, ya da bezginlik na mevcut. 

Bir şeyi aramıyor, bulmaya çalışmıyor ihtiyar. Yalnızca yürüyor. Çölde, kızgın kumlar üzerinde, yakıcı güneşin altında şikayet etmeden yürüyen, yürüdükçe feraset sahibi olan, yürüdükçe ilmi artan, yürüdükçe gençleşen ve çehresinde yaşama enerjisi dolan bir ihtiyar. 

Ne kadar garip... Bu dünyada böyle bir yerin olduğuna görmeden, böyle bir ihtiyarın olabileceğine o ihtiyar olmadan hayatta inanmaz, inanamazdım... 

03.11.2021

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şeytanla Savaşma Zorunluluğu

-
Benim büyük bir bilge olmaktan, büyük bir aydınlanma yaşamaktan, yüksek bir farkındalığa ermekten başka şansım yok bu hayatta sağlam kalabilmem için. Çünkü benim en kuvvetli hasımım içimdeki şeytandır. Ve yalnızca ona üstün olarak ondan korunabilirim.  Eğer onunla ölümüne bir muharebeye girmez, etimin lime lime olmasını, kanımın oluk oluk akmasını göze almamı sağlayacak bir cesareti kendime zırh gibi kuşanmaz ve bu muharebeden muzaffer çıkmaz isem, benim, ölümünü sessizce ve boyun eğerek karşılayan bir kurbanlık koyundan hiçbir farkım kalmayacak. Ben şeytan ile savaşmayı bırakınca O da benimle savaşmayı bırakmayacak (çünkü onda bulunmayan tek şeyin adıdır merhamet.). Artık savaş diye nitelendirilen şey, bir meydan dayağına ve linç girişimine dönüşecek ve kanımın son damlasına kadar da durmayacak bu işkence.  Bu savaş, ben direniyorum diye savaştır. Keza savaş denilen bu şey, esasında bir direniş destanıdır. Ve yenildiğimde değil, direnmekten vazgeçtiğimde mağlup olmuş olacağım.  Hiçbir
Devamı

BERSERK ANİMESİ - GUTS KARAKTER ANALİZİ

-
Resim
Guts...yürekteki ince sızı, güçlü olmaya lanetler yağdırtan savaşçı ve dâhi çocuksu ruh... Dolaysızlığın ete kemiğe bürünmüş büstü!.. Hikayesi baştan sona acıyla yoğrulmuş; hüzünlenmesine dâhi izin verilecek kadar acı tarafından müsaade edilmemiş, fırtınaların en fırtınalılarından her defasında ama sapasağlam, ama yarım yamalak çıkmanın parmakla gösterileni... En tanrı inancı dipdiri olan insana dâhi "Bu dünya neden bu kadar acıyla dolu ve bir insan neden bu kadar acıyla yüzleşebiliyor!.. ("?" değil,"!". Çünkü bu, esasında sorudan öte bir serzeniş ve sitemdir)" diye sordurtan bir hayat hikayesidir Guts'ın acıklı hikayesi... Karakterin ve yaşanılan onca acı olayın kurgu olması durumu bu acı serzenişin gerçekliğini hiçbir şekilde değiştiremez. Çünkü her ne kadar kurgu dâhi olsa da, mümkün kıyısı olan ve kuvvetle muhtemel daha evvel yaşanmış, şu an yaşanıyor, yahut da gelecekte yaşanılabilecek acılardandır Guts'ın acıları... İnsanı en çok
Devamı

Yalnızlık Tiradı

-
Yalnızlığım, ah benim uslanmaz ıssızlığım.. Neden bu kadar vahşisin, neden bunca akıllanmaz?! Tenhalığının kaynağını kurutmak mümkün değil mi? Bu koskoca evrende, bu milyarlarca insan yığınının arasında olmama rağmen nasıl oluyor da bunca ırak, bunca tanrıtanımaz edebiliyorsun beni?...  Sen benim ecelimsin, hayatımın kaynağı sendedir. Bencilsin sen, sadece senin olayım istiyorsun. Yanımdan yöremde hiçbir silüetin olmasına müsaade etmiyorsun! Gaddar, isyankar ve de vurdumduymazsın sen... En nefret ettiğin şeydir mutluluğum, benim saf, katıksız ve de masum mutluluğum. Hani düşman olsa, hani kalbi taştan olsa, hani kafir olsa yine bir sokak hayvanına merhamet eder ya elin vahşisi; işte sen ondan betersin! Tek istediğin benim, sadece ben. Benden başka kimseyi yaklaştırmıyorsun bile yörene ve yöreme. Tek amacın kendim olmam, kirletilmemiş olmam, katıksız olmam. Neymiş, kitap yazacakmışım, kendimi bulacakmışım; hadi oradan! Palavra bunlar efendim palavra! Sadede gel. Sen, düşmanımsın benim
Devamı