Yalnızlık Tiradı

-
Yalnızlığım, ah benim uslanmaz ıssızlığım.. Neden bu kadar vahşisin, neden bunca akıllanmaz?! Tenhalığının kaynağını kurutmak mümkün değil mi? Bu koskoca evrende, bu milyarlarca insan yığınının arasında olmama rağmen nasıl oluyor da bunca ırak, bunca tanrıtanımaz edebiliyorsun beni?... 

Sen benim ecelimsin, hayatımın kaynağı sendedir. Bencilsin sen, sadece senin olayım istiyorsun. Yanımdan yöremde hiçbir silüetin olmasına müsaade etmiyorsun! Gaddar, isyankar ve de vurdumduymazsın sen... En nefret ettiğin şeydir mutluluğum, benim saf, katıksız ve de masum mutluluğum. Hani düşman olsa, hani kalbi taştan olsa, hani kafir olsa yine bir sokak hayvanına merhamet eder ya elin vahşisi; işte sen ondan betersin!

Tek istediğin benim, sadece ben. Benden başka kimseyi yaklaştırmıyorsun bile yörene ve yöreme. Tek amacın kendim olmam, kirletilmemiş olmam, katıksız olmam. Neymiş, kitap yazacakmışım, kendimi bulacakmışım; hadi oradan! Palavra bunlar efendim palavra! Sadede gel. Sen, düşmanımsın benim...rakibimsin! Beni "yalnızlar hanê"ne yazdırmaktan başka bir derdin yok senin!

Benim önemsediğim mutluluğum ve iç huzurum iken senin için önemli olan tek şey potansiyelim. Duyan mücevher sandığı sanacak! Oysa tepi topu bir kırıntı cam parçası var benden içeri...kırık, dökük, ezik...

Varsın öyle olsun ey ıssızlığım. Varsın yine dediğin gibi olsun. Varsın müebbet yiyeyim mapushanende, fikir çürüteyim, hüzün eskiteyim... Senden kaçtım sanmıştım, kurtuldum demiştim; aldanmışım... Sen hep yanıbaşımda, hep ayağımın dibinde, hep bilincimin karanlık köşelerindeymişsin meğer...

Varsın öyle olsun ey ıssızlığım. Varsın sen galip çıkmış olasın bana karşı. Çekiyorum bütün beyaz bayraklarımı; -evet, babamdan çarptığım o beyaz atlet dahil... Sen kazandın. Galip sensin, muzaffer sensin, fatih sensin... Bense bir yorgun adam, bir masum çocuk, bir kırılgan yürek...

Varsın öyle olsun ey ıssızlığım. Varsın dediğin gibi olsun bu sefer de. Sana, kuşatmaya aldığın kalenin -yani benim- bütün kapılarını açıyorum sonuna kadar. Akın akın geç duvardan içeri. Sana karşı boynum incedir kıldan. Sana karşı bir yudum sudur duvarlarım... Hoş geldin... Seni çok özlemiştim...

02.11.2021

Yorumlar

  1. sey18 Haziran 2023 16:59

    Duyan mücevher sandığı sanacak! Oysa tepi topu bir kırıntı cam parçası var benden içeri...kırık, dökük, ezik...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şeytanla Savaşma Zorunluluğu

-
Benim büyük bir bilge olmaktan, büyük bir aydınlanma yaşamaktan, yüksek bir farkındalığa ermekten başka şansım yok bu hayatta sağlam kalabilmem için. Çünkü benim en kuvvetli hasımım içimdeki şeytandır. Ve yalnızca ona üstün olarak ondan korunabilirim.  Eğer onunla ölümüne bir muharebeye girmez, etimin lime lime olmasını, kanımın oluk oluk akmasını göze almamı sağlayacak bir cesareti kendime zırh gibi kuşanmaz ve bu muharebeden muzaffer çıkmaz isem, benim, ölümünü sessizce ve boyun eğerek karşılayan bir kurbanlık koyundan hiçbir farkım kalmayacak. Ben şeytan ile savaşmayı bırakınca O da benimle savaşmayı bırakmayacak (çünkü onda bulunmayan tek şeyin adıdır merhamet.). Artık savaş diye nitelendirilen şey, bir meydan dayağına ve linç girişimine dönüşecek ve kanımın son damlasına kadar da durmayacak bu işkence.  Bu savaş, ben direniyorum diye savaştır. Keza savaş denilen bu şey, esasında bir direniş destanıdır. Ve yenildiğimde değil, direnmekten vazgeçtiğimde mağlup olmuş olacağım...
Devamı

SIÇMANIN FELSEFESI

-
"Büyük fikirler, ya koşarken ya sıçarken insanın aklına gelir." Bu deyimin yaratıcısı çok ince bir noktaya değinmiştir. Toplumsal etik ve ahlak kurallarına bir ömür maruz kalmış bilincimiz, bizim atfedilen konunun özünü görmemize engel olur, -tıpkı yüzbinlerce kalıpların engel olduğu gibi. Peki, nedir burada kast edilen şey? 'Koşmak'tan başlayalım: Koşmak, en mükemmel hareket dinamiklerinden biridir. Çünkü süreğendir ve aynı yerde durmak, takılı kalmak söz konusu değildir bu devinimde. Devamlı olarak bir akış, bir değişim ve enerji döngüsü söz konusudur. Kişinin düşünceleri, bedeninden doğar. Devamlı olarak kendini bir odaya kapatan insanın (haftalarca, aylarca, yıllarca), her gün düzenli olarak gördüğü, maruz kaldığı tek şey dört duvar olduğu zaman fikirleri ve düşünceleri de aynı şekilde durağanlaşır, bilinci bir hücreye dönüşür ve o hücrenin içinde, duvarlara çarparak kendisine geri döner. Bunun sebebi hareketsizliktir. 'Düşünceler, içinde bulunulan ortamdan, ...
Devamı